Απο το Esos.gr
12/05/2011
Σφοδρή επίθεση κατά την πολιτικής ηγεσίας του υπ. Παιδείας εξαπέλυσε στη Βουλή ο μεταρρυθμιστής υπουργός Παιδείας του αείμνηστου Α. Παπανδρέου την οποία κατηγόρησε ότι απαξιώνει την προσπάθεια του 1982-86, ενώ έκανε λόγο για εξευτελισμό του θεσμού των ΤΕΙ με αφορμή το κλείσιμο 24 τμημάτων.Ειδικότερα ο κ. Κακλαμάνη είπε τα ακόλουθα:
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, δεν είχα την αξίωση να σπαταλήσουμε πολύτιμο χρόνο, για να με ακούσει η κυρία Υπουργός και η κυρία Υφυπουργός. Ελπίζω για λίγα λεπτά να μείνει ο κ. Πανάρετος να με ακούσει. Άλλωστε υποθέτω ότι τα ξέρετε τόσο καλά τα ζητήματα του χώρου σας, ώστε δεν χρειάζεται να ακούσετε και τις απόψεις κάποιου που σπατάλησε γύρω στα τέσσερα χρόνια σε αυτήν την υπόθεση.
Όμως, θέλω να πω τις απόψεις μου, κύριε Πρόεδρε, και για ό,τι καλό έρχεται με το νομοσχέδιο αυτό και για κάτι όχι τόσο καλό, αν όχι λάθος.
Είναι πράγματι ένα νομοσχέδιο εξαιρετικά σημαντικό για το εκπαιδευτικό μας σύστημα, το οποίο αδικείται από την επικαιρότητα και από τη συζήτηση, που έγινε επίσης ως τώρα. Διότι, δυστυχώς, στην Αίθουσα αυτή -και κάποτε πρέπει αυτό να τονιστεί- δεν μιλούμε πάντοτε με γνώση και κυρίως με ιστορική γνώση. Και η υπόθεση της παιδείας ως εκπαιδευτικού συστήματος, για να μπορεί κανείς να διατυπώσει άποψη και να έχει την αξίωση να μελετηθεί αυτή η άποψη, προϋποθέτει ότι γνωρίζει τη σύγχρονη τουλάχιστον, αλλά και τη νεότερη ιστορία, τη γενικότερη ιστορία και κυρίως την ιστορία της εκπαίδευσης.
Ακούω πολλές φορές στην Αίθουσα αυτή για πλείστα όσα ζητήματα και είναι η γενικότερη εικόνα της ενημέρωσης που έχει σήμερα ο λαός μας για το παρελθόν, για το παρόν και αυτό δυστυχώς δεν προδιαγράφει ένα πολύ αισιόδοξο μέλλον. Ελπίζω κάποτε κάποιες ομάδες επιστημόνων να ενδιατρίψουν και σε όσα εδώ λέγονται, στο ποια νομοσχέδια έρχονται, τι συζητήσεις γίνονται στις Επιτροπές.
Φοβούμαι ότι αυτό που θα μείνει δεν είναι εκείνο που κάποιοι –και ας μην θεωρηθεί αυτό έλλειψη μετριοφροσύνης- μεταξύ αυτών και εγώ έχουν διδαχθεί αρκετά διαβάζοντας την πορεία του κοινοβουλευτικού μας βίου, αφ’ ης υπήρξε η πρώτη Εθνοσυνέλευση, παρόλο που δεν ετηρούντο επί μακρόν χρόνο λεπτομερή Πρακτικά. Εν τούτοις, μπορεί κανείς να καταλάβει τι ήταν εκείνο το ποιοτικό και ποιοι ήσαν εκείνοι που πραγματικά ανταπέδωσαν την τιμή που τους έδωσε ο ελληνικός λαός.
Θα έλεγα ιδιαίτερα στους νεώτερους συναδέλφους ότι δεν βλάπτει –αντίθετα, θα ωφελήσει πάρα πολύ- αν επισκεπτόμενοι τη Βιβλιοθήκη της Βουλής και το παράρτημά μας στο άλλοτε καπνεργοστάσιο διαβάσουν κείμενα και ομιλίες. Θα δουν σε τι μπορούμε να διορθώσουμε τη λειτουργία μας συνολικά και ο καθένας.
Όμως, το νομοσχέδιο δεν αδικείται μόνο από την επικαιρότητα. Αδικείται και από τον τρόπο που εισάγεται. Πρόκειται για δύο πραγματικά επαναστατικές αποφάσεις που εκφράζονται μέσα από αυτό το νομοσχέδιο. Είναι η συγκέντρωση όλων αυτών των νομικών προσώπων που ασχολούνται με την παιδαγωγική έρευνα, την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, όλα αυτά τα ζητήματα που αρχικώς έφερε το βάρος τους το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο.
Επίσης, είναι η σύνδεση για πρώτη φορά ουσιαστικά του εκπαιδευτικού μας συστήματος με τη μεγάλη επιστημονική επανάσταση –που δεν είναι μόνο τεχνολογική- που συντελείται και στην οποία βέβαια υπάρχει ποντοπορία των νέων τεχνολογιών.
Κυρία Υφυπουργέ –δώστε τα και στην κυρία Υπουργό και πείτε της πέντε λεπτά να διαβάσει από τα Πρακτικά αυτά που λέω και αυτά που θα πω, μπορεί να της φανούν έστω και κατ’ ελάχιστον χρήσιμα- δεν αντιλαμβάνομαι γιατί αυτό το νομοσχέδιο έχει τίτλο που αρχίζει με το «Θεσμικό Πλαίσιο των προτύπων...».
Και από τη μία –εξ αριστερών ή εκ δεξιών, όπως θέλετε πείτε την εδώ- και από την άλλη πλευρά εκφράζονται διάφορες θέσεις, αλλά ο λαϊκισμός, ο εντυπωσιασμός, η αναδρομή στο παρελθόν και το πώς συνδέονται όλα αυτά είναι θέμα, όπως ανέφερα, όσων στο μέλλον μελετήσουν τα όσα λέγονται εδώ και συζητούνται.
Μα, πραγματικά κάνετε δύο επαναστάσεις! Ιδρύετε το Ινστιτούτο Παιδαγωγικής Πολιτικής. Δεν καταλαβαίνω τι σας ενοχλεί το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Διότι στην εκπαίδευση, στον πολιτισμό γενικότερα, οι συμβολισμοί έχουν τεράστια αξία.
Είχε, λοιπόν, ξεκινήσει μια προσπάθεια, η οποία ανεκόπη από την αποστασία και στη συνέχεια από τη δικτατορία, από το Γεώργιο Παπανδρέου, μια πραγματική μεταρρύθμιση, που δεν ήταν ξεκομμένη από το παρελθόν. Όποιος νομίζει ότι πέφτει από το φεγγάρι, κάνει λάθος!
Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του Γεωργίου Παπανδρέου, η μεταρρύθμιση επί Γεωργίου Ράλλη και η μεταρρύθμιση 1982-1986 επί κυβέρνησης Ανδρέα Παπανδρέου που είχα την τιμή ως Υπουργός Παιδείας να την παρουσιάσω και να εργαστώ γι’ αυτή, κυρία Διαμαντοπούλου, δεν ήταν απλώς κάποιες αλλαγές που επιχειρήθηκαν στο εκπαιδευτικό σύστημα.
(SM)
(GK)
Ήταν μία πραγματική μεταρρύθμιση, για την οποία είχε δεσμευθεί το ΠΑΣΟΚ, με συγκεκριμένο πρόγραμμα που εφαρμόστηκε παράγραφο προς παράγραφο επί τέσσερα ολόκληρα χρόνια.
Είχε μία βασική ιδέα εκείνη η μεταρρύθμιση. Ξεκινούσε από 1959, όταν ξεκίνησε μία άλλη μεταρρύθμιση επί της κυβερνήσεως του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που αφορούσε διακοπή αυτής της αέναης συνεχούς πορείας γενικής εκπαίδευση-πανεπιστήμια. Το 1959 ξεκίνησε αυτό που σήμερα οι διάφορες αγκυλώσεις ομάδων συμφερόντων, που οδήγησαν τη χώρα σε αυτό το κατάντημα, προσπάθησαν και εν πολλοίς πέτυχαν να αναστείλουν και να ανακόψουν, δηλαδή την τεχνική επαγγελματική και τριτοβάθμια τεχνολογική εκπαίδευση. Πρέπει να αναγνωρίζουμε ότι έγινε στο παρελθόν.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο ΣΤ’ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΚΟΥΡΑΚΗΣ)
Σας λέγω ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, κρινόμενος για πάρα πολλά αρνητικά της τότε πολιτικής του, έκανε εκεί μία τομή, ξεκίνησε κάτι. Το 1959 ιδρύθηκε η αρχικώς ονομαζόμενη ΣΕΛΕΤΕ, η Σχολή Εκπαίδευσης Τεχνικού Εκπαιδευτικού Προσωπικού και άρχισαν να ανοίγουν οι δρόμοι και προς την τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Κύριε Πρόεδρε, έμεινα σχεδόν τελευταίος για να μου δώσετε τη δυνατότητα να πω τις απόψεις μου.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΚΟΥΡΑΚΗΣ): Κύριε Πρόεδρε, είναι άλλοι πέντε Βουλευτές.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Είναι φωνές από το παρελθόν που φιλοδοξούν να νομίζουν ότι είναι και φωνές για το μέλλον.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΚΟΥΡΑΚΗΣ): Με μία σχετική οικονομία χρόνου.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του Γεωργίου Παπανδρέου, κύριε Πρόεδρε, εκεί ήταν, στο πως δηλαδή η δευτεροβάθμια εκπαίδευση θα αποκολληθεί από αυτή την πατρογονική και πατροπληκτική λογική. Αυτή ήταν η ουσία της. Αυτό προσπάθησε στη συνέχεια πάλι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με τον Γεώργιο Ράλλη το 1976.
Αλλά και εκείνο ανεκόπη, όπως ξέρετε. Διότι, οι οπισθοδρομικές δυνάμεις που άλλοτε εμφανίζονται ως φιλολαϊκές, άλλοτε εμφανίζονται ως αριστοκρατικές για την ποιότητα και το ανώτερο, το ανέκοψαν. Όλες αυτές οι προσπάθειες ανακόπηκαν.
Είναι κρίμα, να απαξιώνεται η προσπάθεια του 1982-86, η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του ΠΑΣΟΚ από κυβερνήσεις που είναι συνέχεια εκείνης της κυβέρνησης. Εκτός εάν έρθετε και μας πείτε, όπως λένε ορισμένοι που είδαν φως και μπήκαν στο ΠΑΣΟΚ στη δεκαετία του ’80, βγήκαν και προχώρησαν στους δρόμους τους για να λένε ότι όλα τα κακά ξεκινούν από τη δεκαετία του ’80.
Εδώ, λοιπόν, κάνετε πράγματι αυτή την επαναστατική προσπάθεια. Και δεν καταλαβαίνω γιατί θέλετε να δίνετε επιχειρήματα σε όσους βλέπουν με κακοπιστία την προσπάθειά σας. Τι σας έβλαπτε να αφήσετε το «Παιδαγωγικό Ινστιτούτο»; Κάτι θυμίζει, κάτι συμβολίζει, κάτι σημαίνει. Όλα αυτά - διάφορα μικροσυμφέροντα τα οποία στη συνέχεια οδήγησαν στον κατακερματισμό των αρμοδιοτήτων του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου- καλώς τα συνενώνετε. Αλλά γιατί θέλετε οπωσδήποτε και τη μήτρα;
Ακόμα και εάν δείτε στα μέσα ενημέρωσης, στον τύπο διατηρούν τα παλιά νούμερα, το παλιό αλφάβητο. Και ταυτόχρονα έχουν τη σύγχρονη τεχνολογία για να εκτυπώνονται και να κυκλοφορούν.
Και έρχομαι, βέβαια, στο θέμα της σύνδεσης -μια άριστη πραγματικά επιλογή- της εκπαίδευσης με τις τεχνολογίες. Κάποιοι μιλούν -το άκουσα και από το ΛΑΟΣ και από το ΚΚΕ- για το ποιος βγάζει τα βιβλία κ.λπ. Ε, όσοι, τέλος πάντων, ο ΟΕΔΒ, ο Οργανισμός Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων και κυρίως διάφοροι που έστηναν διάφορα μικροτυπογραφεία για να παίρνουν τις δουλειές. Τι να κάνουμε; Πρέπει να προχωρήσουμε και μπράβο σας σε αυτό.
ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, μου επιτρέπετε;
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Όχι, κύριε Ροντούλη. Σας ζητώ συγγνώμη…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Κύριε Ροντούλη, δεν έχετε το λόγο. Ήδη είμαστε…
ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Θα θέλαμε απλά με την εμπειρία σας…
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Όχι, ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Κύριε Ροντούλη, μη διακόπτετε, σας παρακαλώ.
ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Τα έξοδα της εκτύπωσης…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Κύριε Ροντούλη!
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ (Υφυπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Απαντήθηκε αυτό, κύριε Πρόεδρε. Το απάντησα.
Με συγχωρείτε, κύριε Πρόεδρε, αλλά…
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Παρακαλώ, μπορώ να συνεχίσω;
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ (Υφυπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Απάντησα εγώ, κύριε Ροντούλη και λείπατε από την Αίθουσα. Επιτέλους!
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Σας παρακαλώ, έχουμε άλλους έξι ομιλητές.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ (Υφυπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Το Ινστιτούτο το οποίο…
ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Ποιος το πληρώνει μπορείτε να μου πείτε;
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ (Υφυπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Το Υπουργείο Παιδείας.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, μπορώ να συνεχίσω;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Βεβαίως, αφού μας το επιτρέψουν οι αγαπητοί συνάδελφοι.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Με συγχωρείτε πάρα πολύ, κύριε Πρόεδρε, αλλά είναι θέαμα αυτό; Μπορεί να είμαι λίγο παράξενος…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Όχι, δεν είστε.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: …αλλά θέλω να πω και σε εσάς και σε όλους όσοι προεδρεύετε, ότι, όταν διαπίστωνα εγώ αυτή την εικόνα, έλεγα: «Μη γράφετε» και αυτομάτως σταματούσαν οι πάντες. Έλεγα: «Μη γράφετε αυτά που λέει ο οποιοσδήποτε εκτός Κανονισμού, χωρίς να του δοθεί ο λόγος». Μα, είναι απλό το πράγμα.
Κύριε Πρόεδρε, για να κλείσω, τέλος πάντων, εγώ νομίζω ότι δεν χρειάζεται ο τίτλος «πρότυπα», διότι αναξέει ιστορίες αγρίων. Χρειάζεται η εκπαίδευση πειραματικά σχολεία, ναι ή όχι; Πρέπει να έρχεται ο καθένας με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος και να λέει «θα κάνω εκείνη την αλλαγή στην εκπαίδευση, θα εισάγω εκείνο το θεσμό»; Χρειάζονται πειραματικά σχολεία. Δεν χρειάζονται σχολεία αρίστων για πολλούς λόγους και για λόγους ακόμη φαυλότητας. Πολλοί γνωρίζουν -και ζήσαμε και το υπέστημεν- τη λογική του ρουσφετιού, των πλαστών κυρώσεων.
Μήπως αυτά δεν γίνονται στα λεγόμενα «καλά σχολεία», κύριε Πρόεδρε;
Επίσης, κυρία Υφυπουργέ -η Υπουργός, όπως είπαμε, απουσιάζει- πραγματικά νομίζω ότι τον καθένα θα ενοχλούσε όταν ένας Υπουργός κάθεται, ακούει τρεις ώρες και ξαφνικά κάποιος μπορεί να του πει και κάτι, έστω από το παρελθόν και σηκώνεται και φεύγει.
Όμως, απευθύνομαι τώρα σε εσάς, επειδή ειδικότερα είναι και δικό σας θέμα αυτό, κυρία Χριστοφιλοπούλου. Γιατί θα πρέπει το σχολείο στο οποίο πειραματιζόμαστε να είναι κάποιο που θα ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα σχολεία, στα οποία θα εφαρμόσουμε στη συνέχεια αυτό το πιλοτικό πρόγραμμα για κάθε δραστηριότητα; Θα το εφαρμόσουμε στη συνέχεια, γι’ αυτό κάνουμε το πειραματικό σχολείο, όχι για να διαλέξουμε κάποιους που μπορεί να εμφανίζονται ότι έχουν τη σφραγίδα της δωρεάς. Ωραία! Όμως, ο Γεώργιος Παπανδρέου έλεγε να διευκολύνουμε όλους τους νέους, δηλαδή αυτούς που θέλουν να σπουδάσουν, να σπουδάσουν.
Ο Αϊνστάιν προφανώς δεν θα επελέγετο, κυρία Υπουργέ, διότι, ως γνωστόν, δεν ήταν καλός μαθητής στα μαθηματικά. Πώς θα το κάνουμε; Υπάρχουν καταστάσεις που έχουν την αφετηρία τους σε κοινωνικά, οικονομικά, ταξικά, πραγματικά κριτήρια. Είναι δυνατόν;
Αυτός που σας ομιλεί είχε δύο γονείς αγράμματους. Ο κ. Πρωτόπαπας δίπλα μου, που πήγε στο Βαρβάκειο και ήταν πολύ καλά γι’ αυτόν, είχε δύο γονείς που ήξεραν γράμματα. Στην ηλικία, λοιπόν, που πήγε εκείνος στο Βαρβάκειο, ασφαλώς εγώ δεν θα μπορούσα να επιλεγώ. Πώς θα το κάνουμε;
Υπάρχουν παιδιά που μεγαλώνουν, πάνε μέχρι το δημοτικό με διακόσιες λέξεις και υπάρχουν παιδιά που έχουν μάθει ήδη δύο γλώσσες και έχουν τρεις νταντάδες.
Τι μου λέτε, λοιπόν, «αυτοί που ξεχωρίζουν»;
(AM)
(DE)
Στο σχολείο και στη ζωή «μηδένα προ του τέλους μακάριζε». Είναι μία πολύ καλή επιλογή ο πειραματισμός, αλλά, δυστυχώς, όπως εισάγεται και με την κομπλεξική –θα μου επιτρέψετε- λογική του ότι τάχα βάζουμε το «πρότυπα» γιατί κάποιοι του παρελθόντος αιώνος μιλούν για τον όρο «πρότυπα», αυτό είναι λάθος και πρέπει να σας το πω.
Επίσης, είναι -κατά τη γνώμη μου- λάθος και ατυχέστατο αυτό που είδαμε σήμερα. Την ώρα που συζητείται ένα τέτοιο νομοσχέδιο, να διαβάζουμε στον Τύπο ότι κλείνετε -δεν ξέρω με ποια μελέτη- τρία τμήματα του ΤΕΙ Μεσολογγίου. Στις 8 Ιουνίου θα πάω στο Μεσολόγγι, που εορτάζονται τα τριάντα χρόνια του ΤΕΙ Μεσολογγίου και είδα αυτό στον Τύπο. Ένα παράδειγμα λέω.
Ας φέρνατε εδώ και να λέγατε, αλλά με ένα νομοσχέδιο που θα το συζητήσουμε, για όλα αυτά τα παραρτήματα, που για «ρουσφέτια», για μικροπολιτική, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά το θεσμό των ΤΕΙ και για την υπονόμευσή τους, υφίστανται. Δεν είναι τυχαίο ότι αμέσως μετά την Άνοιξη του 1986 με εκλεκτό μέλος του Τεχνικού Επιμελητηρίου ως Υπουργό Παιδείας, μέχρι σήμερα, μέχρι πρότινος, συνέχιζαν να ιδρύονται παραρτήματα ΤΕΙ, ότι είναι τάχα τεχνικά σχολεία.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Κύριε Πρόεδρε, αν έχετε την καλοσύνη, ολοκληρώστε.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Να εξευτελίσουμε, λοιπόν, αυτόν το θεσμό που ήταν μία, επίσης, επανάσταση, όχι μόνο εκπαιδευτική, αλλά και κοινωνική! Αλλά, ας αποτελούμε εμείς την εξαίρεση από όλη την Ευρώπη! Εκεί είναι το 80% η τεχνική επαγγελματική εκπαίδευση, η τεχνολογική εκπαίδευση και η τριτοβάθμια.
Οι απόφοιτοί τους έρχονται εδώ με την Οδηγία της Κοινότητας από το 1989 και ασκούν έργα, αλλά οι δικοί μας απόφοιτοι των ΤΕΙ δεν μπορούν να εργαστούν εδώ γιατί το ΤΕΕ διάφοροι όμιλοι οικονομικών συμφερόντων ή κοινωνικές κάστες, δυστυχώς, συνεχίζουν να το αγνούν, ακόμη και τώρα που στην Ελλάδα κοντεύει να «πιάσει η μύτη μας χώμα».
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Ένα λεπτό και τελειώνω, κύριε Πρόεδρε, την ανοχή σας.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Αν έχετε την καλοσύνη, κύριε Πρόεδρε, γιατί έχουμε υπερβεί πολύ το χρόνο.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Παρακαλώ πολύ, δέστε αυτό που σωστά κάνετε, την ενοποίηση των σχολείων. Εγώ συμφωνώ και υπερθεματίζω. Πρέπει, όμως, να δείτε όπου οι συνθήκες οι συγκοινωνιακές, οι τοπικές επιτρέπουν, εκεί που είναι ένα διθέσιο να συνεχίσει με τα παιδιά, όμως, από τα γύρω χωριά που είναι οι άλλες τάξεις. Δέστε όπου μπορείτε να το κάνετε.
Μην κλείσετε, επίσης, εσπερινά σχολεία. Ξέρω για τις ανάγκες και για ποιο λόγο είπατε οι απόφοιτοι των εσπερινών λυκείων να δίνουν μαζί τις γενικές εξετάσεις. Αλλά, όλα αυτά πρέπει να τα σκεφτόμαστε και από πλευράς κοινωνικού, όχι πολιτικού κόστους, διότι, δυστυχώς, πολιτικό κόστος δεν υπάρχει σήμερα και αυτό που λέμε «λαϊκισμός» είναι μία άλλη έννοια λαϊκισμού να λες ό,τι ακούγεται καλά σε αυτούς που ελέγχουν σήμερα μία κοινωνία παραζαλισμένη που δεν ξέρει που πηγαίνει. Όποιος πει «πυροβολείστε αυτήν την κοινωνία», αυτός είναι ο σωστός. Όποιος πει «έλεος» είναι ο κακός λαϊκιστής. Δέστε το αυτό, σας παρακαλώ.
Επίσης, δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει από φέτος αμέσως να εφαρμόσετε αυτήν τη διάταξη για τα παιδιά των πολυτέκνων. Δεν το καταλαβαίνω. Τι εξυπηρετεί το ξαφνικό; Αφήστε το για ένα χρόνο. Δώστε μία ανάσα σε μία στιγμή που όλη η κοινωνία είναι με χίλια δυο προβλήματα.
Σας ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. Είχα πραγματικά την ανοχή σας. Ευχαριστώ και τους συναδέλφους που είχαν την καλοσύνη να με ακούσουν. Χρειάζεται κανείς να επαινεί.
Όμως, χρειάζεται και ο ψόγος. Κανένας μας δεν πρόκειται να κάνει κάποια βήματα στη ζωή του, αν συνέχεια τον επαινούμε ή αν συνέχεια τον κατακρίνουμε. Δυστυχώς, αυτή η Αίθουσα χαρακτηρίζεται από αυτήν την κατάσταση, ή επαινούμε χωρίς μέτρο ή πυροβολούμε και όποιος πέσει και όποιον πάρει ο Χάρος.
Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Ευχαριστούμε πολύ τον Πρόεδρο, κ. Απόστολο Κακλαμάνη.
